|
Kiel sangsuĉa monstro en lukso parazita,
se prude grakas kun grimacoal mizerul' pri justa graco, tiel centdenita buŝo de mondo hipokrita proklamojn vomas kun minaco pri benoj de l' armita paco. Kiu vin fidus strutostomaka malsatanto,
nutranta vin per homa sango,se jam grasiĝas via vango?! Kiun vi ravus, arameventra per packanto, promes' foira, falsaj pentoj, se sentas ni, ke mordas dentoj?! Sciu, neniun navas la aĉa mistifiko
se gorĝon premas mano kruda,se ungojn sentas karno nuda! Sciu, ke ĉiun vekos el pesta narkotiko la vort' predika sen bonfaro, se vidos putron de l' homaro! Baldaŭ tagiĝos! Homoj vekiĝos el pasio
kaj ĉesos hurle mortodanci,per leĝoj rancaj fraton lanci. Baldaŭ tagiĝos! Nin superombros la konscio! La katarakton de l' okuloj, cindrigu do en sanktaj bruloj! Vokas jam al batalo ia pacaj trumpetsonoj.
Pro ĝojo vibras koroj homaj,ĉar flirtas flustroj freŝaromaj. Treme balancas sin la miljaraj bastionoj. Ratidoj de kloakaj fundoj stertoras pro mortvokaj vundoj. Venas la tempo! Jam proksimiĝas la aŭroro!
Karesas fruntojn freŝa vento,nin flatas kis' de l' firmamento. Venas la tempo! Falos idoloj de la oro! Altaron levas homgenio sur ruboj por la harmonio. Kredu, esperu homo! La regno de l' mallumo,
perdinte tronon, falos polvon.La Volo portos benan solvon. Kredu, esperu homo! Radioj de la suno fruktigos teron, la fekundan: rikolton havos ni abundan. Vi, sibaritoj, aĉaj homvermoj, tremu... tremu!
Finita estos komediopro venko justa de l' konscio. Vi, parazitoj, grasaj hirudoj, tremu... tremu! La masko putros en la koto kaj vanos ruzo de l' komploto. Venu, homfrato! Sekvu min! Ni ektranĉu vojon
en pramalklero de la mondoal pacportanta lumoondo! Venu, homfrato! Sekvu min fide en ĝojon! Agordu bruston por aklamo, ĉar venas regno de la amo! |