Sableroj

Mizero estas sterko fruktiga
por la menso.
En agro de Ttirano ekĝermas
sem' de l' penso.
Sub sangaj vipobatoj silentas
eĉ la veo,
en tiu ĉi muteco naskiĝas
la ideo.
*
En vivo ekzistas sole viktim' de bruta volo.
Ĝi levas aŭ premas vin laŭ kaprico de l' popolo.
Hodiaŭ ĝi vin glorigas, ornamas per florkrono
kaj morgaŭ kriaĉos eble: "Nur maŝon al fripono!"
*
Sole la volo sendependa
estas malbeno de nia sort',
ĉar ĝi neniam tutegalas
je apriora morala fort'.
*
La tuta ĝojo de l' kruta vojo
celon perdas ĉe la fino,
sed nuda vero de l' kruda tero
donus morton al animo.
*
La poezio instruas nin senti;
vivo reala la sentojn pripenti.
*
La prozo de l' vivo vekas doloron,
sed proza vivado rompas la koron.
*
Homo, velanta super abismo, rifo,
nepre konscias pri sia sensignifo.
*
Tiun ne afliktas ŝarĝo de malscio,
kiu ne konscias pri valor' de scio.
*
La poeto, gvidata de okula stelo,
eĉ dumtage mil stelojn vidas sur ĉielo.
Li — ho am' ĉiopova — pri l' lampiroj, luno
verkas kantojn ĉe lumo de l' brilanta suno.
*
Ne la nomo faras faman homon,
sed la homo faras faman nomon.
*
Se la vivmontrilo haltus pro kompato,
ĉiu kreditoro mortus — pro malsato.
*
Ĉiun idealon beligas la mensogo;
prenu for la veston —ĝi restas sen allogo.
*
Homo estas tiu speco,
kiu vivas por vanteco;
se ĉi senton fendas bato,
lin mortigas — memkompato.
*
Ĉiun viran forton — jam estas destino —
venkas per malforto — plej simpla virino.
*
Se multaj konkuras vane por virin',
kies beleco vantplene akceptas psalmon,
ignore vi iru por mokridi ŝin
kaj ŝi, por venĝi sin, donos al vi la palmon.
*
Edzeca vivo estas nur tiam enviinda,
se la edzino — muta kaj l' edzo estas blinda.
*
Se vi volas havi fidindan spegulon,
al interno propra vi turnu l' okulon!
*
Inter vivo kaj la morto
sin balancas homa sorto.
Senmortecon tiu menso
havos, kiu per la penso,
postlasita en verkaro,
decos por la — registaro.
*
Se ekparolas ama sento,
ofte eraras la prudento.
*
Kredi — nur infano kutimas;
viro agas, neniun ektimas.
*
Aglo flugas alte en l' aero.
Struto marŝas pene sur la tero.
La flugilojn struto vane movas,
ĝi atingi aglon, ho, ne povas!
*
Blasfemado Dion ne tiom ofendas,
kiom preĝo vanta, se benon ĝi mendas.
*
Kiu asertas: komprenas mi ĉion,
tiu tutcerte komprenas — nenion.
*
Se lamp' ne havas la oleon
vi vane portas grandideon,
ĉar nur fiaskas la admono,
se ĝin ne helpas — tinta mono.
*
Fari kontrakton pri mondpaco:
estas firmiĝo de l' malpaco.
*
Prapatrinon de l' diablo
vivo naskis — ne la fablo.
*
Humanismon predikas
servisto en stalo,
sed pro batoj de l' vipo
sangŝvitas ĉevalo.
*
Dume la fumringo ronde foren flugas,
zorgo sur la frunto sulkon akre plugas.
*
Por eviti duelon, skandalon
eĉ hazarde ne paŝu — sur kalon.
*
Edenon perdis Adamo pro pomo.
Ĝin donis Evo kun dolĉa propono.
De tiam estas fatala donaco:
la pomo dolĉa kun ĉarma grimaco.
*
Post febra fino de l' adoro
enuo regas en la koro.
*
Kiun la sonĝoj evitas,
tiu la sonĝojn nur ridas.
*
Stranga tombejo estas animo de l' homo;
tie turmente vivas ja ĉiufantomo.
*
Kompreni la vivon signifas — doloron,
Nur por senkorulo ĝi havas valoron.
*
Se la infanoj komprenus gepatrojn,
koroj gepatraj ne havus — cikratojn.
*
Tablo vane estas riĉe provizita,
se regalo estas ĉiam prokrastita.
*
La malavara kvanto de almozo
ofte dependas de l' petanta pozo.
*
Ĉiu malriĉulo je mono sopiras,
ofte la riĉulo feliĉon aspiras.
*
Se okuloj kaj la mieno
sincere ekparolas,
komedion de l' arlekeno
vi ludi vane volas.