|
Lasu en trankvilo paca ruliĝadi la riverojn kaj sen spit' en spleno laca dissplitiĝi la esperojn. Lasu tiujn en trankvilo iri for de l' verda kampo kaj sin turni en humilo al la leviĝinta lampo. Lasu tiujn en trankvilo estingadi nian stelon; en fortega lampobrilo ĉu bezoni ties helon? Lasu tiujn plu incensi tiun homon sacerdote. Ja ne ĉiu povas pensi pli humane ol bigote. |