|
Mi tra dezerto fuĝas kure sub nuboplena firmament', kaptistoj pelas min surspure kaj murde venas ŝtorma vent'. Post mi la inferaĉo bolas, kaj antaŭ mi la muĝa ŝtorm'. Mi kuras, kaj ĉi ambaŭ volas min sterni por eterna dorm'. Nenie estas rifuĝloko, arbusto aŭ ŝirmanta tru', mi jam anhelas ĝis sufoko, en la oreloj surdas bru'. Antaŭe, poste kaj jam meze minacas la eksterma fort', kiel do savi min sukcese el ungoj de la nepra mort'? Mi transformiĝos birdo kanta kaj flugos al la alta sfer', de tie kantos, triumfanta, la kanton de la homliber'. |