1Deviz' belega la frateco,sed ofte nur malplena frazo, ne pli fruktanta ol florspeco farita el papera peco, staranta en senfunda vazo. 2Tra l' kosmo min flugigas la raketo,la fora sun' jam estas nur steleto, kun rapidec' de lumo mi rapidas, post mia dors' la nigra zorgo sidas. 3Eterna movo, turniĝado, paso,eĉ halt' momenta estus mondfrakaso. Jes ja, ne eblas halti por momento, kiel malfirma, ve, la firmamento. 4La bird' en kaĝo forta,eĉ granda kaj komforta, eĉ el arĝento vera, ne estas bird' libera. 5Post tromultiĝo de l' homrasoĉu sekvos reciproka ĉaso per atombombo kaj per gaso, ĝis fine sur la teroj vastaj vegetos kelkaj homoj lastaj sterilaj de l' radioj kastraj? 6De l' Tero, kiel ajn la Fato nigros,la homo ne elmigros. Ĉi hompatri' estas por raso homa lulilo bona, tombo bona. 7Filozofi'! Respektu ĉi sciencon,kiu elspuras ĉies kvintesencon. De ĉio ĝi klarigas la sekreton per tio, ke surgluas ĝi vinjeton. 8Eterna paco? Revo stulta!La vivo estas murdo multa. Nun floro kaj herbeto kaj arbo kaj arbeto el saloj kaj aero vivas, alies vivon ne soifas. 9Ej, ne aŭskultu pri la vanagrumblado de poet' malsana, sed vivu vivon, faru devon kaj amu amon, revu revon! |