|
Tro frua turdo freŝe flutas la mateniĝan kanton. Mi mutas, mutas, ne salutas resone la kantanton. Sed kanto estas kiel sango, kaj ruĝas sang' ekscite. Mi volus, eĉ kun pala vango ekkanti tamen, spite! Oj, false nun la turdo tonis, kaj tio min tre ĝenas. La trilo, kiu mise sonis, de l' kanto min detenas. |