|
Kiel la folioj velkaj deŝirataj de la vento, jen la postrestintoj kelkaj de la veteran-taĉmento falas unu post alia. Venis vico via. Ĉesis por vi ĉia lukto, hasto, urĝo kaj nervozo kaj klopodo kaj produkto, nun jam venos la ripozo, venos la ripozo vera en trankvil' subtera. Akompanas vin hodiaŭ ni en trup' maldensiĝanta, kaj mi scias, ke l' adiaŭ de la hor' funebrokanta baldaŭ laste min salutos. Tombo glutos, glutos. Sed se l' lasta veterano sur la tombofundon venos, ĉe l' funebra akompano jam la verdan flagon tenos juna trup' en mano ŝirma, kaj kun paŝ' pli firma! |