|
Ĵete mi jenon-tion forigas, Voj' pli facilos tiel postnune, Vivfajrujon de rub' mi purigas, Kvazaŭ pli june. Ĉion transŝultren ŝute kaj ŝute Ĵetas mi kun okul' fermita. Mi ne domaĝas! For ĉion tute! Kial ja gardi pri ĉio splita? Ĉion transŝultren! Plue kaj plue! Kelko kvazaŭ alkreske sin ligas. Ĉion memoro gardas ja glue. Kaj mi nun kvazaŭ min senhaŭtigas. Kiel amasas aĉaĵoj ĉiaj! Kvazaŭ rubej' la pasint' kreskegas. Unun enhavas nur tagoj miaj, Kvazaŭ infanon nur ĝin mi flegas. Spaco nun! Freŝo nun! eble — glacia. Kvazaŭ ripozo. Vasteco. Aero. For milkapeco kapturne varia. Do — ĉu fiero? Golfo de revoj — nur medikamenta Pika solvaĵo jam por la pupilo. Plenas de steloj intertegmenta Spac'. Mi rigardas… Venu trankvilo. Ĵete mi jenon-tion forigis, Voj' pli facilos tiel postnune. Vivfajrujon de rub' mi purigis Kvazaŭ pli june. |