TAMEN...

Tamen, la Tempo marŝas sur ferplandoj
Sur certa vojo al la celo klara.
Kadavroj, bruloj kaj homsango mara
Al ĝi la marŝon markas sur vojrandoj,

Sed en konfuzo de l' Ĥaos' homara,
Inter perpleksaj, senkomprenaj bandoj,
La Tempo venke marŝas tra la landoj
Al certa cel' per paŝo senerara!

Kaj vane homaj gregoj ekscititaj
La celon kovras per nebuloj mitaj,
Sin oferante blinde al Fantomo,

La Temp' ne cedas, volas plenumiĝon:
La Mond' graveda naskos homfeliĉon,
La Homo venkos spite al la Homo!