|
Tre eble multaj ekprotestas, ke mi, kantante en negliĝo la amon, ĝin ne sole festas, sed ofte traktas sen prestiĝo. Nu, en la ame arda niĉo altaro ŝajnas la matraco kaj sankta ŝajnas korpdediĉo, sed — ne indignu pro l' grimaco. Titan' Libido en ni nestas, nin trenas kun si al vertiĝo, tiranas kaj malice estras, nin volas jugi sen kondiĉo. Se kontraŭ plena subordiĝo mi ekribelas kun aŭdaco foje per moka eltordiĝo, do — ne indignu pro l' grimaco. Nur eta venĝo tio estas kontraŭ la povo de l' Fetiĉo. Kvankam — ni tute vane krestas, ja nin ĝi kun triumfa kriĉo kaj ne sciante pri l' sufiĉo devigas je kapitulaco. Tio — ne estas malfeliĉo, sed ne indignu pro l' grimaco. DEDIĈO Princo Kaco, Princino Piĉo, ni ĝoje servas vin ĝis laco, kaj dankas vin pro l' plezur-riĉo, sed — ne indignu pro l' grimaco. |