HEJME

I

Kiam al hejm' vi fine renavigis,
l' iama beb' salutis vin knabine,
kaj vi kun miro kaj moket' kombine
en vian sinon frate min sidigis.

Tie petole dum mi gimnastikis,
por gardi min de fal' en ludimpeto,
sub la pendantaj faldoj de l' jupeto
la junajn pomojn via man' kalikis.

Tuj el la dolĉa prem' de via polmo
mistere tra mi ŝvebis varmo linda;
sed unu punkto venke min infektis:

kiam, veninte beni min al dormo,
tuŝetis mian via buŝo blinda:
de l' fluga kis' la Eta sin erektis!
   

II

Plej frue vekiĝinte, mi abruptis
en vian ĉambron ree almiliti
la fratinetan rajton ĉe vi liti:
sed nia ŝercbatalo strange fruktis.

Dum niaj tramiksitaj korpoj luktis,
mi sentis sub la ventr' ion sin movi,
kaj bruske penis flanken min deŝovi:
jen de l' piĵam' ĉifita Ĝi eruptis!

Kun ia faraona fiarogo
ĝi ŝajnis el harbedo vanti cipe,
kaj roza, bluvejnita, lume nudis.

Kaj mi, cedante jam al ĝia logo,
ĝin manĝis per l' okuloj, anticipe,
dum mia piĉ' ankoraŭ pli malprudis...

Ĉi tiun tagon ni ne plue ludis.