Baladokiun la poeto verkis pri la rida trila de sia brila Ora Sonorileto De viaj lipoj fluas flute Trilanta rido, kaj la sono En ardvespera monotono Perladas dolĉe, balzamgute... Ho, sonu al vi danktribute Ĉi naiveta panegir', Kantata sur malnova lir'. Sed freŝe vibru en ĉi horo La rusta kord' je via gloro, Jen mia provo kaj sopir'. Se ridas vi, la parko mute Aŭskultas pri la ora tono, La najtingalo-primadono Jen, trilas pro l' envi' balbute. Ektremas la branĉar' kaj ŝute Alĵetas florojn pro l' admir', Petegon portas la Zefir': Lilioj flustras per odoro: Plu trilu por ni kun favoro, Jen nia ravo kaj sopir'! Elvenas Luno kaj salute Ridetas ĝi al la balkono, Premie por la ridkanzono Vin en arĝenton vestas tute... Ho, kial daŭras nur minute, Kaj nekapteble por dezir' La pura, sorĉa eliksir', Plezura, dolĉa trilsonoro! Eterna estus ĝia oro: Jen mia revo kaj sopir'. Dediĉo Princin' de l' koro, do l' inspir'! Jen la balad' kun ritma spir'. Se plaĉas ĝi al vi, trezoro, Akceptu ĝin (kaj min) ĉe l' koro, Ho mia Vivo kaj Sopir'! |