Wallinkoski

Ondojn pinarbara mont'
Borderas kaj brakumas,
Flustras al la pin' la ond',
Al ond' la pino zumas.
Ondoj mildaj en kviet'
Petole sin balancas,
Ŝaŭmo kun arĝentbrilet'
La rokojn ĉirkaŭdancas.
Zum', susur', babila bru',
Pina verd' kaj onda blu',
Farsa flustro de la vent':
Koron tuŝas sorĉa sent',
Sonĝo de fabela mond':

Jen, boato sur la ond',
Väinemöinen sur ĝi sidas,
Blonda Aino borde ridas,
El la kordoj de l' kantelo
Kant' pli dolĉa ol mielo
Flugas flirte por la gajno
De la kor' de l' blonda Aino.
Mondo mire eksilentas,
Eĉ aero ĝojon sentas,
Sorbas sonojn sinforgese,
Ho, lulante kaj karese,
Sorĉa sonĝo, kun ni venu,
Kaj ne svenu, daŭru plu,
Por eterne...