Charles Baudelaire
BABILO

Aŭtuna ĉiel' vi estas, helroza kaj serena!
Min maro de malĝojo inundas en l' anim'
kaj lasas, refluinte, sur mia lipo splena
la mordan rememoron de la amara ŝlim'.

— La mano vane glitas sur mia svena sino;
Vi trovos sole vundon ŝiritan, amikin':
ĝin ŝiris ungoj, dentoj sovaĝaj de l' virino.
Ne serĉu mian koron, la bestoj voris ĝin.

La brust' estis palaco; ĝin hord' infektis, kruda;
oni kverelas, murdas, orgias tie ĉi!
— Parfumo ĉirkaŭnaĝas ĉe via gorĝo nuda! ...

Ho Belo, kruda plago de l' koroj, volas vi!
Per viaj flam-okuloj brilantaj kiel festoj
cindrigu la ŝiraĵojn lasitajn de la bestoj!