Alfred Tennyson
MAUD

Birdoj vespere tra l'
parko en ĥoro
vokis: Maud, Maud, Maud,
vokis kun ploro.

Kie Maud'? Ja kun mi!
Kun mi, boskvoje!
Ŝiris liliojn kaj
plektis ŝi ĝoje.

Birdoj en branĉoj ŝin
vokis kun krioj:
kie Maud? Jen, jen, jen,
inter lilioj!

Kisis mi, lasis ŝi.
Vang' infanpura,
nur deksesjara, sed
svelta, altstatura.

Krius fiere mi
pro l' ĝojo ŝvela:
mia la kor' de Maud!
Graco ĉiela!

Iris ŝi freŝe kun
paŝo balanca,
herboj freŝiĝis post
ir' facildanca.

Birdoj en parko ja
plore vokadis:
kie Maud, Maud, Maud,
iu pri ŝi svatis.

Henas ĉevalo kaj
gratas ĉe l' pordo,
ne vin elektis ŝi,
iru for, lordo!