Ho panjo, blanka sur la blanka lito, vi dormas nun; de kie surmiene tiu dolor' kontenta, laca rido? Vi dormas kaj ĉirkaŭas vin arĝento sur kapkusen' langvora. L' aĵoj movas sonoriletojn etajn de l' silento. Kaj ĉie blanka mut'. Ĉu estas sun' do komenc' de rito? Fino sen ripeto? En la silento ĉasta de la punto parolas la mistero en ploreto. |