Esperanto kurz und bündig	Koncize pri Esperanto
"Es ist an uns dafür zu sorgen, dass das Europa der Zukunft kein Sprachenmuseum, sondern ein blühender Sprachengarten sein wird."(Dr. József Halász)	"Tio dependas ankaŭ de ni, ke la estonta Eŭropo estu florĝardeno de la lingvoj kaj ne ties muzeo". (D-ro József Halász)
Ludwik L. Zamenhof, den Initiator des Esperanto, beunruhigte es sehr, das sich in seiner Heimatstadt Białystok (heute im Osten Polens gelegen) Polen, Russen, Deutsche und Juden gegenseitig in einem solchem Maße hassten, dass es beinahe täglich zu blutigen Zusammenstößen kam. Er meinte damals, dies sei zum Teil im gegenseitigen Nicht-Verstehen begründet und dass diese Nationen, würden sie über eine gemeinsame, leicht erlernbare Brückensprache verfügen, in Frieden miteinander leben könnten.	Ludoviko Lazaro Zamenhof estis okulkuracisto, kiun profunde ĉagrenis, ke en sia naskiĝurbo Białystok (orienta parto de la nuna Pollando) la poloj, rusoj, germanoj kaj judoj reciproke malamis unu la alian, ke tiu malamo kaŭzis sangajn konfliktojn preskaŭ ĉiutage. Tiam li pensis ke la konflikton parte kaŭzas, ke ili ne komprenas unu la alian, kaj se tiuj ĉi nacioj havus komunan, facile ellerneblan ponto-lingvon, ili povus vivi pace unu apud la alia.
Am 26. Juli 1887 veröffentlichte Zamenhof unter den Pseudonym Doktor Esperanto eine 40-seitige Broschüre mit dem Titel "Die Internationale Sprache".	En Varsovio, la 26-an de julio 1887 Zamenhof eldonis 40-paĝan libreton kun titolo "Internacia lingvo", sub pseŭdonomo Doktoro Esperanto.
In dieser Broschüre stellte er die Grundlagen der Sprache mit 16 Grammatikregeln und 917 Wortstämmen vor. In mancher Hinsicht griff er den Ideen Ferdindand Saussure vor, der die moderne Sprachwissenschaft mitbegründete. Zamenhof schloss grammatische Ausnahmen, unregelmäßige Konjugationen und Deklinationen sowie das grammatische Geschlecht aus (Gerade diese lassen oft das Erlernen einer ethnischen Sprache zum Albtraum werden). Der Esperanto-Wortschatz basiert auf den am häufigsten gebrauchten Wörtern der indo-europäischen Sprachenfamilie. Durch Zusammensetzung sowie durch ein System von Vor- und Nachsilben können praktisch unbegrenzt neue Wörter gebildet werden. Schon auf den ersten Blick erkennt man, ob es sich um ein Substantiv, ein Adjektiv, Pronomen, einen Infinitiv oder ein Partizip handelt. Die Verbformen für Vergangenheit, Gegenwart und Zukunft lassen sich bereits in einigen Minuten erlernen. Einem Laut entspricht ein Buchstabe, einem Buchstaben ein Laut; Esperanto ist also eine phonematische Sprache: alles wird geschrieben wie es ausgesprochen wird. Die grammatischen Regeln sind so einfach wie möglich; im Laufe einiger Wochen ist ihr spontaner Gebrauch erlernbar. Danach kann sich der Lernende auf die Erweiterung seines Wortschatzes konzentrieren.	En la libreto li prezentis 16 gramatikajn bazregulojn kaj vortareton kun 917 vortradikoj. En pluraj konsideroj li anticipis la pensojn de Ferdinand de Saussure, unu el la fondintoj de la moderna lingvoscienco. Li eliminis la gramatikajn esceptojn, la neregulajn konjugaciojn kaj deklinaciojn, la gramatikajn genrojn. (La alproprigo de tiuj ĉi lastaj faras plej ofte inkubsonĝo la ellernon de la naciaj lingvoj.) La vorttrezoro de Esperanto konsistas el la plej ofte uzataj vortoj de la Hind-Eŭropa lingvofamilio. Per vortkunmetoj kaj per la sistemo de prefiksoj kaj sufiksoj estas kreeblaj nenombreblaj, novaj vortoj. Jam per la unua rigardo oni ekkonas, ke temas pri substantivo, adjektivo, pronomo, prepozicio, numeralo, infinitivo aŭ participo. La simplaj konjugacioj en prezenco, preterito kaj futuro estas ellerneblaj dum kelkaj minutoj. Al unu sono apartenas unu litero, kaj al unu litero apartenas unu sono, do Esperanto estas fonetika lingvo: – ĉion oni devas skribi, kiel ni elparolas. La gramatikaj reguloj estas la plej simplaj, kiaj ili nur povas esti; dum kelkaj semajnoj ilia spontanea uzado estas ellernebla, – poste la lernanto devas riĉigi nur sian vorttrezoron.
Da man die grammatischen Kategorien der Nationalsprachen hier in durchschaubarer Form vorfindet, kann mit Hilfe des Esperantos lernen wie man Sprachen lernt.	Ĉar en Esperanto preskaŭ ĉiuj gramatikaj kategorioj estas troveblaj, kiuj ekzistas en la naciaj lingvoj, per la helpo de Esperanto oni povas ellerni, kiel oni lernu lingvojn.
So beginnen viele Menschen unter dem Einfluss des Esperantos sich nach und nach weitere Sprachen anzueignen, – einige werden Linguisten, Sprachenlehrer oder Übersetzer...	Tial pluraj homoj pro la efiko de Esperanto komencas ekkoni unu post la alia pli novajn lingvojn, – tiamaniere ili fariĝas lingvistoj, lingvoinstruistoj, interpretistoj…
Erfahrungsgemäß sind 200 bis 300 Stunden erforderlich, um im Esperanto sichere Fertigkeiten für die mündliche Anwendung zu erwerben. Um ein vergleichbares Niveau in einer, als erster Fremdsprache erlernten, Nationalsprache zu erreichen sind 1500 bis 2000 Stunden nötig. Es ist leicht ersichtlich, dass im Vergleich mit anderen Fremdsprachen der Lernaufwand beim Esperanto nur 10-20 % ausmacht.	Laŭ la ĝenerala sperto, por la parol-nivela alproprigo de Esperanto estas bezonataj 200-300 laborhoroj. Por la samnivela ellerno de la unua, fremda, nacia lingvo estas bezonataj 2-3000 laborhoroj. Oni povas facile rekoni, ke la kostoj de la ellerno de Esperanto estas nur 10-20 %-j de tiu de iu ajn fremda, nacia lingvo.
So kam es sicher nicht von ungefähr, dass Esperanto im Laufe der 120 Jahre seit Veröffentlichung der ersten Broschüre weltweite Verbreitung gefunden hat, und man heute in jedem Land bzw. jeder größeren Stadt Menschen findet, die Esperanto sprechen. Esperanto hat sich zu einer ausdrucksstarken, lebendigen Sprache entwickelt, die in allen Bereichen des Lebens Anwendung findet.	Estas ne hazarde, ke ekde la apero de la unua libreto – dum preskaŭ 120 jaroj – Esperanto tutmonde disvastiĝis, kaj hodiaŭ jam ne ekzistas lando, aŭ iom pli granda urbo, kie ne troviĝus homoj parolantaj Esperanton. Ĝis nun Esperanto disvolviĝis je riĉa, vivanta lingvo, kiu estas uzebla en ĉiuj sferoj de la vivo.
Wir wollen jedoch nicht verschweigen, dass Esperanto auch Gegner hatte und hat. Die Sprache und ihre Sprecher wurden sowohl unter Hitler als auch unter Stalin verfolgt – noch vor kurzem ließ Saddam Hussein Esperanto-Lehrer ausweisen. Heutzutage stößt Esperanto inbesondere bei denjenigen auf Ablehnung, die den Verlust von Vorteilen fürchten, welche sie auf Grund der privilegierten Stellung ihrer Mutersprachen genießen.	Tamen ni ne prisilentu, ke Esperanto havis kaj havas ankaŭ malamikojn. La lingvon kaj ĝiajn parolantojn kaj Hitler, kaj Stalin persekutis, – antaŭ nelonge Saddam Hussein ekzilis Esperanto-lingvoinstruiston. Hodiaŭ la malamikoj de Esperanto konsistas el tiuj, kiuj timas pro la perdo de siaj lingvaj privilegioj, bone pagataj postenoj akiritaj helpe de la lingvoscio. Ili ne pravas, tamen – el homa vidpunkto – ilia opinio estas komprenebla.
Die meisten Menschen empfinden unweigerlich Minderwertigkeitskomplexe, wenn sie in einer Fremdsprache mit Muttersprachlern sprechen müssen.	Por la plimulto de homoj kaŭzas nevenkeblan senton de komplekso de malsupereco, se ili devas paroli kun eksterlandano en lia/ŝia gepatra lingvo.
Hingegen garantiert Esperanto völlige sprachliche Gleichberechtigung.	Esperanto garantias la plenan lingvan egalrajtecon.
Es ermöglicht Freundschaften zu Menschen aus aller Welt anzuknüpfen, und sich mit Geschichte und Kultur nicht nur eines Landes vertraut zu machen. Nicht wenige hervorragende Werke im Ausland bisher kaum beachteter nationaler Kulturen, fanden erst vermittelt durch ihre Übertragung ins Esperanto auch in anderen Ländern Aufmerksamkeit.	Per ĝia helpo oni povas ligi amikecon kun homoj vivantaj en iu ajn lando de la mondo, ekkoni la historion kaj kulturon de pluraj landoj. Eminentaj kreaĵoj de la hungara literaturo iĝis konataj en pluraj landoj helpe de siaj esperantlingvaj arttradukaĵoj.
Mittels ein und der selben Sprache können sich Esperanto-Sprecher mit Menschen von Albanien bis Zimbabwe austauschen.	La uzantoj de Esperanto povas korespondi de Albanio ĝis Zimbabvo per la sama lingvo.
An Hand des Jahrbuchs des Welt-Esperanto-Bundes kann man ca. 2000 Delegierte und Fach-Delegierte kontaktieren. Diese stehen Rat und Auskunft Suchenden unmittelbar zur Verfügung.	Per la helpo de Jarlibro de la Universala Esperanto-Asocio oni povas havi kontakton kun proksimume 2000 delegitoj kaj fakdelegitoj, de kiuj oni senpere povas peti informojn aŭ konsilojn.
In 80 Ländern bieten die Gastgeber des sogenannten "Pasporta Servo" (Welt-)Reisenden, die sich an sie in Esperanto wenden, kostenfrei Unterkunft.	La gastigantoj de la "Pasporta Servo" en siaj hejmoj senpage, en 80 landoj akceptas tiujn mondvojaĝantojn, kiuj sin turnas al ili en Esperanto.
Wo Jugendliche aus verschiedenen Ländern durch Esperanto Freundschaft schließen, lernen sich nicht selten Liebespaare kennen, die später binationale Ehen gründen.	Ne estas raraĵo, ke el amikeco de diversnaciaj gejunuloj elformiĝas amo kaj geedzeco helpe de la internacia lingvo.
Esperanto soll die Nationalsprachen nicht ersetzen, sondern als Zweitsprache gemeinsam mit ihnen den Herausforderungen der Vielsprachigkeit gerecht werden. Da Esperanto weder die Interessen einer muttersprachlichen Bevölkerungsgruppe, noch finanzielle, politische oder militärische Mächte repräsentiert, bedroht es keine Sprache in ihrer Existenz. Im Gegenteil: es kann die Rettung und weitere Entwicklung von weniger häufig gebrauchten Sprachen sowie die Bewahrung der Sprachenvielfalt der Welt fördern. "Sprachenschützer und Esperantisten sind natürliche Verbündete." (Charles Durand).	Esperanto intencas servi la homaron ne anstataŭ la naciaj lingvoj, sed kune kun ili kiel dua lingvo, pruvante ke la babela malbeno estas venkebla. Ĉiu generacio povas ĝin nove kaj denove ellerni, ja al la plimulto de la homaro ĝi estas ne gepatra lingvo, ne apogas ĝin financa, politika aŭ armea potenco, tial Esperanto ne minacas per formorto la naciajn lingvojn. Male, ĝi helpas ankaŭ la evoluon kaj konserviĝon de la malgrandaj lingvoj, la gardon de lingva diverseco de la mondo. "La lingvodefendantoj kaj la esperantistoj estas naturaj aliancanoj unu por la alia." (Charles Durand)
Esperanto hat schon heute praktischen Nutzen für Menschen, die internationale Kontakte haben oder anstreben, sei es in der Freizeit oder im Beruf.	Esperanto povas esti utila, se iu havas ian hobion, kiu bezonas lingvoscion, internacian kontakton.
In zunehmendem Maße ist diese internationale Sprache für Fachleute in Wirtschaft und Wissenschaft von Vorteil; immer mehr Berufszweige haben ihre eigenen esperantosprachigen Verbände, Kongresse und Zeitschriften.	La internacia lingvo ĉiam pli ofte helpas ankaŭ la fakan, komercan kaj sciencan laborojn, ja ĉiam pli da profesio havas esperantistajn societojn, revuojn.
Das Internet ist wie für Esperanto geschaffen. Es belegt einen vorderen Platz unter den für die internationale Kommunkation im Netz verwendeten Sprachen. Die in Internetforen und Newsgroups behandelten Themen reichen vom Alltagsleben bis zur Allgemeinen Relavitätstheorie. Die Anzahl von Homepages auf Esperanto gehen in die hunderttausende. Ein Internetradio sendet rund um die Uhr ein esperantosprachiges Programm. Seit 2005 sendet der frei empfangbare Internet-Fernsehsender "Internacia Televido" aus Brasilien.	La Interreton oni eltrovis kvazaŭ por la esperantistoj. Laŭ certaj opinioj post la angla jam Esperanto okupas la duan lokon en la interreta, internacia korespondado. La temoj de la ekzistantaj korespondaj listoj ampleksas de la ĉiutaga, familia uzado ĝis la teorio de la ĝenerala relativeco. La nombro de la esperantlingvaj hejmpaĝoj jam estas pli ol dekmil. Unu el la interretaj radiostacioj disaŭdigas esperantlingvajn danckantojn ĉiutage 24 horojn.
Radiostationen in Brasilien, Estland Italien, Kuba und Vatikanstadt senden regelmäßig, Radio China International und Radio Polonia senden täglich auf Esperanto.	Oni povas regule aŭskulti esperantlingvajn dissendojn en la brazila, estona, itala, kuba kaj vatikana radioj, Pollando kaj Ĉinio havas ĉiutagajn radioelsendojn.
Die Bibliothek der britischen Esperanto-Gesellschaft und die Sammlung Fajszi der Nationalen Fremdsprachenbibliothek Ungarns umfassen jeweils mehr als 20.000 bibliografische Einheiten. Weitere große Bestände an Esperanto-Literatur beherbergen das Internationale Esperanto-Museum der Österreichischen Nationalbibliothek in Wien, die Bibliothek im UEA-Zentralbüro in Rotterdam und die Esperanto-Sammlung im deutschen Aalen. Die Sammlungen in Wien und Aalen sind an das internationale Fernleihe-Netz angeschlossen, ihre Kataloge im Internet einsehbar.	La biblioteko de la Esperanto-Asocio de Britio kaj la kolekto Fajszi de la Hungaria Nacia Fremdlingva Biblioteko ampleksas po pli ol 20.000 erojn. Pliaj grandajn stokojn da esperantlingva literaturo enhavas la Internacian Esperanto-Muzeon de la Nacia Biblioteko de Aŭstrio en Vieno, la Biblioteko de la Centra Oficejo de UEA en Roterdamo kaj la Esperanto-kolekto en Aalen, Germanio. Oni povas konsulti la kolektojn de Vieno kaj Aalen per Interreto kaj la internacia pruntosistemo.
Bei den Aufnahmeprüfungen der meisten ungarischen Universitäten und Hochschulen wird der Nachweis einer Esperanto-Sprachprüfung mit Pluspunkten angerechnet und als sprachliche Zugangsvoraussetzung zum Diplom anerkannt. Nach der Zahl der abgelegten staatlichen Sprachprüfungen nimmt Esperanto in Ungarn gegenwärtig den dritten Rang ein.	En Hungario en la plimulto de universitatoj kaj altlernejoj ĉe la priakcepta ekzameno valoras plusajn poentojn la posedo de la Esperanto-lingvoekzameno, kaj oni akceptas ĝin al la faka diplomo. Nuntempe en nia lando en la vicordo de la nombro de ŝtataj lingvoekzamenoj Esperanto okupas la trian lokon.
Würden in allen Mitgliedsstaaten der Europäischen Union die Schulkinder zur Förderung ihres Sprachlernvermögens Esperanto als erste Fremdsprache lernen, so wären nach einem Menschenalter alle Unionsbürger in der Lage, ohne Dolmetscher miteinander zu sprechen.	Se en ĉiu membroŝtato de la Eŭropa Unio la lernejanoj lernus Esperanton, kiel la unuan fremdan lingvon por evoluigi la kapablon al lingvolernado, tiam post la vivdaŭro de unu generacio ĉiu civitano de la Unio povus paroli unu kun la alia sen interpretisto.
Unter den folgenden Adressen finden Interessenten nähere Informationen zum Thema:	La sekvantaj adresoj informas la interesiĝantojn pri pluaj detaloj:
UEA (Universala Esperanto-Asocio = Esperanto-Weltbund): Nieuwe Binnenweg 176, NL-3015 BJ Rotterdam Tel.: + 31-10-436-1044 Fax: +31-10-436-1751 E-mail: uea@inter.nl.net Internet: http://www.uea.org	UEA (Universala Esperanto-Asocio): Nieuwe Binnenweg 176, NL-3015 BJ Rotterdam. Telefono: +31-10-436-1044 Fakso: +31-10-436-1751 E-poŝto: uea@inter.nl.net Interreto: http://www.uea.org
Esperanto-Informationszentrum: (Informationen über Esperanto in 62 Sprachen) http://www.esperanto.net	Esperanto-informcentro: (informoj pri Esperanto en 62 lingvoj) http://www.esperanto.net
EEU (Europäische Esperanto-Union – Brüsseler Komunikationszentru): Internet: http://lingvo.org (Informationen zum Thema Sprachliche Gleichberechtigungabout in 60 Sprachen)	EEU (Eŭropa Esperanto-Unio – Brusela Komunikadcentro) Interreto: http://lingvo.org (informoj pri la lingva egalrajteco en 60 lingvoj)
Esperanto in Deutschland http://www.esperanto.de	Esperanto en Germanio http://www.esperanto.de
Esperanto in Österreich http://www.esperanto.at	Esperanto en Aŭstrio http://www.esperanto.at
Österreichische Nationalbibliothek Esperantomuseum, Postadresse Sekretariat: Josefsplatz 1, 1015 Wien, Tel: -730 Fax: 733 esperanto@onb.ac.at http://www.onb.ac.at/sammlungen/index.htm	Österreichische Nationalbibliothek, Esperanto-muzeo, Poŝtadreso, sekretariejo: Josefsplatz 1, 1015 Wien, Tel: -730 Fax: 733 esperanto@onb.ac.at http://www.onb.ac.at/sammlungen/index.htm
Zugang: Herrengasse 9, 1010 Wien, Erdgeschoss	Aliro: Herrengasse 9, 1010 Wien, teretago
Texten: http://egalite.fw.hu	Hejmpaĝo de tiu ĉi teksto: http://egalite.fw.hu