a) de circular y residir libremente en el territorio de los Estados miembros;

a) rajtas en la teritorio de la membroŝtatoj libere moviĝi kaj restadi;

b) de sufragio activo y pasivo en las elecciones al Parlamento Europeo y en las elecciones municipales del Estado miembro en el que residan, en las mismas condiciones que los nacionales de dicho Estado;

b) ili havas elektorajton, kaj ili estas elekteblaj en la eŭropaj parlamentaj kaj municipaj elektoj de la membroŝtato, kie estas ilia loĝloko, laŭ samaj kondiĉoj, kiel la civitanoj de la koncerna membroŝtato;

c) de acogerse, en el territorio de un tercer país en el que no esté representado el Estado miembro del que sean nacionales, a la protección de las autoridades diplomáticas y consulares de cualquier Estado miembro en las mismas condiciones que los nacionales de dicho Estado;

c) ili rajtas uzi la protekton de la diplomatiaj aŭ konsulaj instancoj de iu ajn membroŝtato en la teritorio de tia tria lando, kie la membroŝtato, kies civitanoj ili estas, ne posedas reprezentejon, laŭ la samaj kondiĉoj, kiel la civitanoj de la koncerna membroŝtato;

d) de formular peticiones al Parlamento Europeo, de recurrir al Defensor del Pueblo Europeo, así como de dirigirse a las instituciones y a los órganos consultivos de la Unión en una de las lenguas de la Constitución y de recibir una contestación en esa misma lengua.

d) ili rajtas prezenti peticion al la Eŭropa Parlamento, turni sin al la eŭropa mediaciisto, krome ili rajtas turni sin skribe en iu ajn lingvo de la Konstitucio al iu ajn institucio aŭ konsilanta organo de la Unio, kaj en la sama lingvo ricevi respondon.

a) la unión aduanera;

a) doganunio,

b) el establecimiento de las normas sobre competencia necesarias para el funcionamiento del mercado interior;

b) starigo de konkurencaj reguloj necesaj por funkciigo de la interna merkato,

c) la política monetaria de los Estados miembros cuya moneda es el euro;

c) mona politiko koncerne la membroŝtatojn, kies mono estas la eŭro,

d) la conservación de los recursos biológicos marinos dentro de la política pesquera común;

d) konservado de maraj riĉaĵoj biologiaj en la kadro de komuna fiŝkaptada politiko,

e) la política comercial común.

e) komuna komerca politiko.

a) el mercado interior;

a) interna merkato,

b) la política social, en los aspectos definidos en la Parte III;

b) sociala politiko rilate la aspektojn fiksitajn en la III-a parto,

c) la cohesión económica, social y territorial;

c) ekonomia, socia kaj teritoria kohereco,

d) la agricultura y la pesca, con exclusión de la conservación de los recursos biológicos marinos;

d) agrikulturo kaj fiŝkaptado, escepte de la konservado de maraj riĉaĵoj biologiaj,

e) el medio ambiente;

e) vivmedio,

f) la protección de los consumidores;

f) protekto de konsumantoj,

g) los transportes;

g) trafiko,

h) las redes transeuropeas;

h) transeŭropaj retoj,

i) la energía;

i) energiaj aferoj,

j) el espacio de libertad, seguridad y justicia;

j) areo de libereco, sekureco kaj justo,

k) los asuntos comunes de seguridad en materia de salud pública, en los aspectos definidos en la Parte III.

k) komunaj sekurecaj riskoj sur kampo de la sanitaraj aferoj, priskribitaj en la parto III-a.

a) la protección y mejora de la salud humana;

a) protekto kaj plibonigo de la homa sano,

b) la industria;

b) industrio,

c) la cultura;

c) kulturo,

d) el turismo;

d) turismo,

e) la educación, la juventud, el deporte y la formación profesional;

e) edukado, junularo, sporto kaj profesia trejnado,

f) la protección civil;

f) civila defendo,

g) la cooperación administrativa.

g) administra kunlaboro.

– promover sus valores;

– validigo de ĝiaj valoroj,

– perseguir sus objetivos;

– antaŭenigo de ĝiaj celdifinoj,

– defender sus intereses, los de sus ciudadanos y los de los Estados miembros;

– servo de interesoj de la Unio kaj de ties civitanoj kaj membroŝtatoj,

– garantizar la coherencia, eficacia y continuidad de sus políticas y acciones.

– certigo de kohereco, efikeco kaj kontinueco de ĝiaj politikoj kaj disponoj.

– el Parlamento Europeo,

– la Eŭropa Parlamento,

– el Consejo Europeo,

– la Eŭropa Konsilio,

– el Consejo de Ministros (denominado en lo sucesivo "Consejo"),

– la Konsilio de Ministroj (en la pluaj: la Konsilio),

– la Comisión Europea (denominada en lo sucesivo "Comisión"),

– la Eŭropa Komisiono (en la pluaj: la Komisiono),

– el Tribunal de Justicia de la Unión Europea.

– la Kortumo de la Eŭropa Unio.

a) presidirá e impulsará los trabajos del Consejo Europeo;

a) prezidas dum la kunsidoj de la Eŭropa Konsilio kaj donas impeton al ĝia laboro,

b) velará por la preparación y continuidad de los trabajos del Consejo Europeo, en cooperación con el Presidente de la Comisión y basándose en los trabajos del Consejo de Asuntos Generales;

b) kunlaborante kun la prezidanto de la Komisiono kaj surbaze de laboro plenumita en la Konsilio pri Ĝeneralaj Aferoj prizorgas la konvenan preparadon kaj kontinuecon de laboro de la Eŭropa Konsilio,

c) se esforzará por facilitar la cohesión y el consenso en el seno del Consejo Europeo;

c) strebas por atingi koherecon kaj konsenton interne de la Eŭropa Konsilio,

d) al término de cada reunión del Consejo Europeo, presentará un informe al Parlamento Europeo.

d) post ĉiu kunsido de la Eŭropa Konsilio prezentas raporton al la Eŭropa Parlamento.

a) se tratará a los Estados miembros en condiciones de rigurosa igualdad en lo que se refiere a la determinación del orden de turno y del período de permanencia de sus nacionales en la Comisión; por lo tanto, la diferencia entre el número total de los mandatos que ejerzan nacionales de dos determinados Estados miembros nunca podrá ser superior a uno;

a) la membroŝtatoj estas traktendaj strikte egale ĉe la difino de vicordo kaj deĵordaŭro de siaj civitanoj en la Komisiono; sekve, la diferenco inter la sumo de la tempo de ĉiuj mandatoj kiujn havas ŝtatanoj de ajnaj du membroŝtatoj neniam povas esti pli ol unu;

b) con sujeción a lo dispuesto en la letra a), cada una de las sucesivas Comisiones se constituirá de forma que refleje de manera satisfactoria la diversidad demográfica y geográfica del conjunto de los Estados miembros.

b) atente ankaŭ pri la punkto a), oni devas konstitui la sinsekvajn Komisionojn tiel, ke la tuta demografia kaj geografia diverseco de la uniaj membroŝtatoj aperu en ili kontentige.

a) definirá las orientaciones con arreglo a las cuales la Comisión desempeñará sus funciones;

a) difinas la gvidliniojn koncernantajn la funkciadon de la Komisiono,

b) determinará la organización interna de la Comisión velando por la coherencia, eficacia y colegialidad de su actuación;

b) difinas la internan organizon de la Komisiono por certigi, ke ĝi agadu kohere, efike kaj en spirito de kolegeco,

c) nombrará Vicepresidentes, distintos del Ministro de Asuntos Exteriores de la Unión, de entre los miembros de la Comisión.

c) nomumas krom la ministro de la Unio pri eksteraj aferoj pluajn vicprezidantojn el la membroj de la Komisiono.

a) sobre los recursos interpuestos por un Estado miembro, por una institución o por personas físicas o jurídicas;

a) faras decidojn pri plendoj prezentitaj al ĝi de iu el la membroŝtatoj, institucioj, aŭ de natura aŭ jura persono;

b) con carácter prejudicial, a petición de los órganos jurisdiccionales nacionales, sobre la interpretación del Derecho de la Unión o sobre la validez de los actos adoptados por las instituciones;

b) faras antaŭdecidon je petoj de la naciaj tribunaloj pri interpretado de la unia juro aŭ pri demandoj rilate al la valideco de juraj aktoj alprenitaj fare de la institucioj;

c) en los demás casos previstos por la Constitución.

c) faras decidojn en ceteraj kazoj preskribitaj en la Konstitucio.

a) el Parlamento Europeo o el Consejo podrán decidir revocar la delegación;

a) la Eŭropa Parlamento aŭ la Konsilio povas decidi, ke ili retiras la rajtigon;

b) el reglamento europeo delegado no podrá entrar en vigor si el Parlamento Europeo o el Consejo han formulado objeciones en el plazo fijado en la ley o ley marco europea.

b) la eŭropa dekreto baziĝanta sur rajtigo povas ekvalidiĝi nur se la Eŭropa Parlamento aŭ la Konsilio ne starigas obĵeton ene de preskribita limdato difinita en eŭropa leĝo aŭ kadroleĝo.

a) mediante la adopción de leyes y leyes marco europeas destinadas, en caso necesario, a aproximar las disposiciones legales y reglamentarias de los Estados miembros en los ámbitos contemplados en la Parte III;

a) en okazo se estas necese, alpreno de eŭropa leĝo kaj kadroleĝo, sur kampoj denombritaj en la III-a parto, por proksimigi la leĝajn, dekretajn kaj administraciajn dispoziciojn de la membroŝtatoj;

b) fomentando la confianza mutua entre las autoridades competentes de los Estados miembros, basada en particular en el reconocimiento mutuo de las resoluciones judiciales y extrajudiciales;

b) plifortigo de la reciproka konfido inter la koncernaj instancoj de la membroŝtatoj, precipe surbaze de reciproka agnoskado de tribunalaj kaj ekstertribunalaj decidoj;

c) mediante la cooperación operativa de las autoridades competentes de los Estados miembros, incluidos los servicios de policía, de aduanas y otros servicios especializados en la prevención y detección de infracciones penales.

c) operacia kunagado inter la agosferon havantaj instancoj de la membroŝtatoj, nome inter la membroŝtataj policoj, doganinstancoj kaj ceteraj, fakaj servoj okupiĝantaj pri prevento kaj malkovro de krimagoj.

a) – prevenir la amenaza terrorista en el territorio de los Estados miembros;

a) – preventu la terorisman minacon sur la teritorio de la membroŝtatoj;

– proteger las instituciones democráticas y a la población civil de posibles ataques terroristas;

– protektu la demokratajn instituciojn kaj la civilan loĝantaron de eventuala terorisma atako;

– prestar asistencia a un Estado miembro en el territorio de éste, a petición de sus autoridades políticas, en caso de ataque terrorista;

– okaze de terorisma atako, por iu membroŝtato, je peto de ĝia politika gvidado, donu helpon sur ties teritorio;

b) – prestar asistencia a un Estado miembro en el territorio de éste, a petición de sus autoridades políticas, en caso de catástrofe natural o de origen humano.

b) – okaze de katastrofo kaŭzita de naturo aŭ de homo, por iu membroŝtato, je peto de ĝia politika gvidado, donu helpon sur ties teritorio.

a) el consentimiento libre e informado de la persona de que se trate, de acuerdo con las modalidades establecidas por la ley;

a) la netrudita kaj informita konsento de la koncerna persono, laŭ la procedoj preskribitaj en la leĝo,

b) la prohibición de las prácticas eugenésicas, en particular las que tienen como finalidad la selección de las personas;

b) la malpermeso de eŭgenikaj praktikoj, precipe tiuj celantaj la selekton de personoj,

c) la prohibición de que el cuerpo humano o partes del mismo en cuanto tales se conviertan en objeto de lucro;

c) la malpermeso de profitcela aplikado de la homa korpo kaj ĝiaj partoj,

d) la prohibición de la clonación reproductora de seres humanos.

d) la malpermeso de la reprodukta klonado de homaj estaĵoj.

a) el derecho de toda persona a ser oída antes de que se tome en contra suya una medida individual que la afecte desfavorablemente;

a) ĉies rajton pri tio, ke li/ŝi estu aŭskultata antaŭ la eldiro de individuaj disponoj lin/ŝin tuŝantaj malavantaĝe,

b) el derecho de toda persona a acceder al expediente que la concierna, dentro del respeto de los intereses legítimos de la confidencialidad y del secreto profesional y comercial;

b) ĉies rajton pri enrigardo en la dosieron lin/ŝin koncernantan, ĉe respekto de laŭleĝaj interesoj al konfidenceco kaj al la fakaj kaj negocaj sekretoj,

c) la obligación que incumbe a la Administración de motivar sus decisiones.

c) tiujn devontigojn de la administraj organoj, ke ili prezentu la motivojn de siaj decidoj.