|
Apud Miletos, sub la Latmos-monto, se l' luno ŝvebas super horizonto, el babilema buŝo de paŝtistoj flustrate sonas la fabelrakonto: Ĉi tie iam paŝtis la ŝafaron junul' belega, Endymion. La klaron arĝentan ame verŝis al li Luna pelante sian duĉevalan ĉaron. Lin amis Luna, amis lin fidele, kaj lin brakumi venis deĉiele, en ombra kaŝo de sekreta groto la dolĉan amon ĝuis ili ŝtele. Kaj Luna estis amatin' serena, kaj ĉiu nokto de voluptoj plena, sed longe ĝui amon de senmorta por la mortema estas ĝu' venena. Ekvelkis la belega korpo juna, ektimis ege lian perdon Luna. Petegis ŝi al Zeŭs kaj tiu igis la knabon ĉiamdorme mortimuna. La rava knabo en la ombra groto en dolĉa sonĝo dormas sub hipnoto. En sombraj noktoj lin vizitas Luna por, ve, senreciproka amdorloto. |