|
Plenan lunon sur ĉielo miris eta princidin' kaj ekĝemis amsopire: "Pala lun', mi amas vin!" Plena luno sur ĉielo komprenante movis sin kaj reflustris la respondon: "Ankaŭ mi vin, princidin'!" Dum silenta rava nokto per eterna ĵura vort' pala lun' kaj princidino ligis sin al sama sort'. Kaj de tiu sorĉa nokto kun sufero dolĉa flam' brulis en la etaj koroj pro turmenta vana am'. Malespere plorĝemante kun sopiro en anim' konsumiĝis pro l' doloro plena lun' kaj princidin'... |
|
(Siberio. Nikolsk-Ussurijsk) |