|
Gardisto cara sub fenestro postenon staras kun fier'. Li sin imagas la regnestro: despot' kruela de l' karcer'. Karcera ĉambro de l' taĉmento, ŝlosita pord' katenas min. En orfa solo de l'silento mi pensas pri la disciplin'. Sur la fenestro, vid' al vido, subite sonas brua frap' kaj logas min per ĉarma rido knabino kun orbukla kap'. Graciaj manoj voke gestas kaj al mi kisojn sendas for. Kortuŝan ĝojon mute festas en la karcero — mia kor'. En tuta lando el regatoj la plej valora estas ŝi. Ŝi havas koron por kompato kaj larmojn por la emoci'. Sinsekve kis' post kiso venas... (Ho, ne koleru rusa car', ĉar kiu min al koro prenas nur vivas en la — kvina jar'!) Gardisto al fenestro pasas... Per pugnosku' li pelas ŝin. Ŝi, kiel sonĝ' fluganta, lasas en la karcero — sola min. |
|
(Berezovka) |