|
Morti, fordormi el tiu ĉi mondo, esti portata per milda sferondo, fermi okulojn je tuŝo de l' morto, ridi freneze pri l' fino de l' sorto — jen mia sopiro!
Por ke neniam ekbatu plu koro,por ke finiĝu ĉagreno, doloro, por ke la pluvo de l' morta forgeso larmu funebre al tomba cipreso — ĉe mia foriro!
Morti, fordormi sensente silente, flugi al lando spirita pervente, flirti sensonĝe en dolĉa deliro per la flugiloj de l' lasta elspiro — jen estu la fino!
Tenu! Ho, venu postmorta Nenio!Velku do Amo, Fidelo, Pasio, ĉar... jen, eklarmas torente okuloj, ke min disigos eternaj nebuloj — de vi, ho, knabino!
|
|
(Siberio. Nikolsk-Ussarijsk) |