| Aŭtoro: Sándor Petőfi | traduko de: Kálmán Kalocsay |
Amo estas kav' obskura...Amo granda, amo pura,amo estas kav' obskura. Mi enfalis, en ĝi sidas, kaj nek aŭdas jam, nek vidas. Paŝtas mi la patran gregon, sed ne aŭdas tinton, blekon; grenon tretas tuta ar' de ŝafoj, — mi rimarkas tarde. La tornistron panjo mia ŝtopis per manĝaĵo ĉia, kaj mi perdis ĝin feliĉe, nun mi fastos do sufiĉe. Patro, panjo ne konfidu ion al mi, pretervidu la erarojn, ja ne klaras al mi mem, kion mi faras. |