| Aŭtoro: Sándor Petőfi | traduko de: Kálmán Kalocsay |
Kanto de lupojFajfegas frida ventosub peze morna nub', ĝemeloj de la vintro atakas: neĝ' kaj pluv'. En la dezerta stepo ni vivas sen defend', ne ŝirmas tie nin eĉ arbet' per branĉotend'. Ekstere la frostego, interne la malsat', du niaj turmentantoj nin pelas sen kompat'. Kaj tie, jen la tria: pafil' kun kuglo-ŝut'. La blanka neĝo ruĝas de nia sango-gut'. Ni frostas kaj malsatas hurlante pro l' mizer', kun kuglo en la flank', sed ni vivas en liber'! |