| Aŭtoro: Sándor Petőfi | traduko de: Kálmán Kalocsay |
La 15. de Marto 1848Muzo Hungar-Historia!Kuŝis la ĉizil' sen ago, prenu ĝin; eterntabule ĉizu gloron de ĉi tago! Niaj patroj, niaj avoj, dum jarcento preteriris, tiom ne plenumis, kiom unutage ni akiris. Flugu, pensoj, flugu, flugu, flugi rajtas vi libere tra l' patruj', kiun en ĉenoj vidi devis vi sufere. Pres' libera! Ho, nacio, de nun mi pri vi ne timas: pulsas sang' el via koro, sin duonmortint' animas. Junularo Peŝta! Staros en kronikoj via gloro: kuraciston en vi trovis la patruj' en mortohoro. Dum la landkunveno supre oldkutime nur parolis, klaĉis ege senrezulte, ĉi la horo eksonoris: "Agu fine, ho, junuloj, falu for seruro ŝima, kiun metis sur la preson, ĉi sanktaĵon, mano krima! Kaj se venos trup' soldita, plu ne retro eĉ je spano! Ja prefere bajoneto en la kor' ol ĉen' sur mano! Peŝta junular' aŭdaca, ek do, nome de l' Libero!" Sturmis ni en sankta febro entuziasma por konkero. Kiu povus nin rezisti en ĉi sturm' de mil-kaj-miloj, dum timigaj flamoj flagris sur vizaĝoj, el pupiloj! Unu kri' kaj tondro estis voĉ' de miloj! Ni atakis, rompis vojon al la preso kaj seruron ĝian hakis. Sed plu!... Ek al Buda! Sidas ja verkisto en prizono, ĉar fervore li admonis per la plum' por patruj-bono! Ni alflugis, kaj lin tiel ĝojtriumfe kun ni gvidis: l' olda loko tian de post reĝo Matias' ne vidis. Muzo Hungar-Historia, ĉizu ĝin sur ŝtontabuloj! Ĝi eterne staru tie por memor' de l' posteuloj! Kaj vi, kor', se vin ne fremdus la orgojlo, pri ĉi faro vi orgojli povus, ĉar mi estis gvid' de l' junularo. Gvidi tiatage! Mia vivo gajnis la premion! Gloro de Napoleono, por vi mi ne ŝanĝus tion! |