| Aŭtoro: Sándor Petőfi | traduko de: Kálmán Kalocsay |
La lastaj florojKruda temp' aŭtuna venis,ĉion belan ĝi forprenis de la frunto de l' natur', Kampoj dezertiĝis per ĝi, eĉ en la ĝardeno serĉi devas florojn la okul'. Mia Julnjo, jen, kolektis, kaj en bukedeton plektis restajn florojn de la bed'. Ho, edzinjo, vi min ravis, kaj malbono ja ne trafis eĉ la florojn de l' buked'. Se jam ili devas morti, pli facile ja elporti ili povas tion, se ilin vidas la okuloj de sinceraj kompatuloj, kiuj ilin amas tre. |