| Aŭtoro: Sándor Petőfi | traduko de: Kálmán Kalocsay |
La poeto kaj la vitbranĉoJa neniel mi sopirasje la krono laŭrfolia. Hungarlandaj belaj, bonaj knabinetoj, kronu min per kron' plektita el vitbranĉoj. Ĉar la sorto de l' vitbranĉo kaj poeto tre similas. La poeto kaj vitbranĉo donas al la mond' l' animon. La poet-anim': la kanto, la vitbranĉ-anim': la vino. Se l' animon ni transdonis al la mond' en vin' kaj kanto, ni forvelkas, malaperas, kaj se ni jam malaperis, per l' animoj: vin' kaj kanto sin la mond' amuzas. |