| Aŭtoro: Sándor Petőfi | traduko de: Kálmán Kalocsay |
Patriota kantoMi estas via, ho patrujo,anime, kore; kiun mi amus, se mi vin ne amus fervore! Vi en preĝej' de mia brusto altare pompas. Staru! Mi por vi, se necese, la templon rompas. Kaj disfalinte preĝos laste la brusto jenon: Ho benon al patrujo, Dio, ho donu benon. Mi tamen al neniu diras, mi ne deklaras, ke al mi en la tuta mondo vi pleje karas. Mi kaŝe sekvas viajn paŝojn, ĉiam fidele, ne, kiel la vojanton ombro, nur belvetere. Sed, kiel kreskas ombro, kiam la tag' vesperas, trist' en mi kreskas, se mallumo sur vi aperas. Mi iras al adeptoj viaj, kiuj glasleve por via sankta vivo petas rebrilon reve. Kaj ĝis la lasta gut' la glason da vin' mi glutas, kvankam amaras ĝi... ja larmoj miaj engutas. |