| Aŭtoro: Sándor Petőfi | traduko de: Kálmán Kalocsay |
Paŭlo ProkrastyKiel princo malbenitatrans la Ocean' Fabela, sola vivas Paŭl' Prokrasty grumble sur bien' nobela. Ho, se estus edzineto, ŝanĝus sin la vivmanier'... Interrompis Paŭl' Prokrasty: "Eh, ne urĝas la afer'!" De l' kaduka dom' faladas la mortero, kaj la vento dio scias kie kuras kun la peco de tegmento. Riparigu, ĉar rigardos tra l' plafono la ĉiel'... Interrompis Paŭl' Prokrasty: "Eh, ne urĝas la afer'!" La ĝardeno dezertiĝis, sed ja floras agrogrundo: ĉia spec' de sovaĝfloroj tie pompas en abundo. Kial dormas laboristoj, pigras la plugila fer'? Interrompis Paŭl' Prokrasty: "Eh, ne urĝas la afer'!" Kaj la vestoj! L' olda jako kaj trivita pantalono taŭgus por araneaĵo jam nur en necesbezono. Sendu voki la tajloron, drap' atendas en kamer'... Interrompis Paŭl' Prokrasty: "Eh, ne urĝas la afer'!" Tiel li tra l' viv' vegetas. Kvankam al li de l' praavo restis heredaĵo riĉa, ĉiam estis li sen havo. Sed ne estas lia kulpo: naskis lin hungara ter', kie estas pradevizo: "Eh, ne urĝas la afer'!" |