| Aŭtoro: Sándor Petőfi | traduko de: Kálmán Kalocsay |
Pri sangaj tagoj...Pri sangaj tagoj sonĝas mi,de kiuj l' olda mond' pereos, sed kiuj poste sur ruin' la novan mondon glore kreos. Se sonus jam, se sonus jam trumpet' krianta de l' batalo! Atendas mi, atendas mi senpacience je l' signalo. Se sonos ĝi, mi ĵetos min al sel' ĉevala ĝojekzalte, en vicojn de bravula trup' mi engalopos sovaĝsalte. Se oni tranĉos min ĉe brust', jam estos iu, kiu ame bandaĝos mian vundon kaj refermos tiun kisbalzame. Se mi kaptiĝos, estos jam, kiu al la tenebroj ĉelaj la lumon portos al mi per okuloj siaj aŭrorstelaj. Se mortos mi, se mortos mi sur eŝafodo aŭ per sabro, jam estos iu, kies larm' la sangon lavos de l' kadavro. |